Ann Baker's gevecht
tegen de erkenning

De groep Ragdoll-fokkers groeide en ze wilden de Ragdoll in verschillende verenigingen erkennen. Ann zei dat de Ragdoll geen kat was die op show thuishoort. Ann dacht ook dat alleen mitted Ragdolls zouden blijven bestaan en dat de andere patronen na 7 generaties zouden verdwijnen. Als gevolg hiervan was er alleen een standaard voor de mitted Ragdoll. Na de 8e generatie zagen de fokkers dat de andere patronen nog steeds bestonden. Als de andere patronen zouden worden herkend, hadden ze een standaard nodig voor de andere patronen. Destijds noemde Ann het colour point: zwartbenig, de bicolour: witbenig en de mitted die ze gewoon mitted noemde. Omdat deze namen niet goed klonken voor de standaard en tijdens de show, werden de namen bicolour, mitted en colour point gekozen. Ann begon een gevecht omdat ze het ras ontwikkelde en dus zei ze dat alleen zij kon beslissen wat de toekomst van de Ragdoll zou moeten zijn.

De meningsverschillen groeiden tussen Ann Baker en de andere fokkers. Het kwam erop neer dat veel fokkers er genoeg van hadden. Ze verenigden zich om de Ragdoll erkend te krijgen in alle verenigingen en in de 3 patronen.

Denny Dayton nodigde alle fokkers uit om bij elkaar te zitten en ideeën te bespreken. Een advocaat werd ook uitgenodigd om alles legaal te documenteren. De kosten werden verdeeld over de 7 fokkers ($ 150 per persoon). Op deze manier konden ze toekomstige problemen voorkomen en hun geliefde Ragdoll blijven fokken. Ann Baker was ook uitgenodigd, maar ze reageerde niet.

In 1975 werd de eerste Ragdoll-club “Ragdoll Society” (nu de Ragdoll Fanciers Club) opgericht. Het doel van de Ragdoll Society was om de 3 patronen erkend te krijgen binnen alle verenigingen, ideeën uit te wisselen over genetica, marketing en te praten over andere onderwerpen met betrekking tot de ontwikkeling van het Ragdoll-ras. Maar ook het publiceren van een tijdschrift met informatie voor Ragdoll-eigenaren was een van de doelen van de club. Met de erkenning van de bicolour en de colour point moest de Ragdoll Society ook 2 nieuwe rasstandaarden schrijven. Ann was hier fel op tegen. Ze begon rechtszaken. Hoe meer Ann de controle over de Ragdoll verloor, hoe heftiger haar gevecht werd tegen de RFC en de Daytons.

In de jaren 80 was het tijd om de Ragdoll in de grootste verenigingen te laten erkennen. In eerste instantie was de CFA (The Cat Fanciers Association) tegen de erkenning. Daarom moesten zoveel mogelijk Ragdoll-fokkers lid worden van de CFA. Denny Dayton moest ervoor zorgen dat de rasstandaard klaar was, dat er genetica-informatie was en dat alle fokkers ervoor zouden tekenen. Daarna moest hij met Ragdolls in de 3 verschillende patronen verschijnen. Fokkers werden ingevlogen en ze praatten op zaterdag en zondag met veel mensen over de Ragdoll … de Ragdoll werd echter niet herkend. Daarna duurde het nog 12 jaar voordat een nieuwe poging werd ondernomen en de erkenning kwam. Toen nam de Ragdoll zijn positie als erkend ras binnen de CFA in. Nu heeft de Ragdoll erkenning voor de kleuren seal, blue, chocolate en lilac en in het 3 patronen colour point, mitted en bicolour.

(Ragdoll Historical Society, History & Development of the Ragdoll Breed, Ragdoll History 1969-1975)
(Bron: Ragdoll Historical Society, History & Development of the Ragdoll Breed, Ragdoll History 1976-1980)